Żegary – Wiżajny – Rakówek – Degucie – Golubie – Maciejowięta – Stańczyki – Przerośl – Budy – Czarne – Raczki – Suwałki (173,4 km, w EGO 19 km).
Warto zobaczyć:
Puszcza Romincka- jest zwartym kompleksem leśnym o unikatowej florze. Rozciąga się między Gołdapią a Zytkiejmami. Na terenie naszego kraju znajduje się 1/3 jej powierzchni puszczy, 2/3 jej obszaru położone jest po stronie rosyjskiej (obwód kaliningradzki). Nazwa puszczy odwołuje się do dawnej staropru-skiej nazwy rzeki Rominty, nazywanej współcześnie Błędzian-ką. Puszcza Romincka zyskała miano „polskiej tajgi". Najwyższe wzgórza przekraczają wysokość 200 m n.p.m. Powierzchnię wzgórz morenowych urozmaicają niecki oraz rynny, w których położone są jeziora (największe z nich to jezioro Gołdap), rzeki (Błędzianka, Bludzia, Żytkiejmska Struga, Czarna oraz Jarka) liczne bagna i torfowiska. Ostatnie zasługują na szczególną uwagę. Osobliwością jest rezerwat „Me-chacz Wielki" (pozostałe rezerwaty: „Struga Żytkiejmska", „Uroczysko Kramnik", „Boczki", „Dziki Kąt", „Czerwona Struga").
Na terenie Puszczy Rominckiej znajduje się wiele rzadkich gatunków roślin, zwierząt i ptaków.
Maciejowięta- PKS
Mosty w Stańczykach - unikatowy zabytek architektury kolejowej w Polsce; są położone na skraju Puszczy Rominckiej we wsi Stańczyki w gm. Dubeninki. Zostały zaprojektowane przez architektów włoskich przed pierwszą wojną światową. Północny most wybudowano w latach 1912-1914, południowy - 1923-1926. Mają 32 m wys. i około 200 m dł. Mosty, wpisane do rejestru zabytków, są dobrymi tarasami widokowymi na Puszczę Romincka. Od 2003 roku stanowią własność prywatną.
Błędzianka- największa rzeka Puszczy Rominckiej, wypływa z jeziora Wersele. Ma rynnowe pochodzenie. Długość rzeki wynosi 110 km (połowa w Polsce). W okolicy mostów w Stańczykach przebija się przez wysokie wzniesienie przekraczające 225 m, tworząc głęboką dolinę o stromych zboczach, mających miejscami nachylenie 60 st. Rzeka uchodzi do Pissy pod Gąbinem (Rosja).
Jezioro Boczne- pow. 525 ha i 33,5 m maks. głęb.
Zarządzający szlakiem: PTTK Oddział Suwałki.
Rok pierwszego znakowania: 2003
Rok ostatniego znakowania, stan oznakowań: 2003 – wymaga odnowienia
Krótki opis krajoznawczy: jest to jeden z czterech głównych szlaków rowerowych na Suwalszczyźnie. Jadąc nim można zobaczyć przygraniczne tereny polsko – litewskie i dawne pogranicze polsko – pruskie. Na odcinku 19 km szlak przekracza granice Suwalszczyzny i wprowadza na teren powiatu gołdapskiego.
Stopień trudności i przydatności dla innych form turystyki:
Szlak o średnim stopniu trudności, prowadzący drogami żwirowymi i drugorzędnymi drogami asfaltowymi. Poza odcinkiem asfaltowym we wsi Stańczyki atrakcyjny również dla narciarzy i turystów konnych.
|
Km rosnąco [km w EGO]
|
Opis przebiegu szlaku
|
Długość odcinka [km] |
Nawierzchnia* |
Uwagi |
|
71,1 [0,0] |
Mauda, skrzyżowanie dróg żwirowych, z lewej jezioro Mauda (leży na wysokości 246,8 m n.p.m., ma 33,5 ha pow., 17,5 m maks. głęb., 1250 m dł. i do 500 m szer.). Przejeżdżamy przez Użmaudę i wjeżdżamy na teren powiatu gołdapskiego.
|
1,6 |
Ż |
|
|
72,7 [1,6] |
Rakówek, skrzyżowanie dróg żwirowych.
|
1,9 |
Ż |
|
|
74,6 [3,5] |
W Pobłędziu, na skrzyżowaniu dróg żwirowych, skręcamy w lewo. Po 100 m, na kolejnym skrzyżowaniu, kierujemy się w prawo, w polną drogę. Na tym odcinku trzeba uważać, zwłaszcza po deszczu.
|
0,3 |
Ż |
|
|
74,9 [3,8] |
Jedziemy wiaduktem nad drogą żwirową. |
2,5 |
Ż |
|
|
77,4 [6,3] |
Na początku miejscowości Degucie jedziemy po nawierzchni z betonowej płyty. Po 150 m, przy zabudowaniach, skręcamy w drogę brukowaną, która po 100 m przechodzi w żwirową, wysadzaną wysokimi drzewami. |
0,15
|
PB |
|
|
0,1 |
B |
|
||
|
0,45 |
Ż |
|
||
|
78,1 [7,0] |
Początek Puszczy Rominckiej. Odcinek drogi prowadzący lasem mieszanym. Puszcza Romincka jest zwartym kompleksem leśnym o unikatowej florze. Rozciąga się między Gołdapią a Zytkiejmami. Na terenie naszego kraju znajduje się 1/3 jej powierzchni puszczy, 2/3 jej obszaru położone jest po stronie rosyjskiej (obwód kaliningradzki). Nazwa puszczy odwołuje się do dawnej staropru-skiej nazwy rzeki Rominty, nazywanej współcześnie Błędzian-ką. Puszcza Romincka zyskała miano „polskiej tajgi". Najwyższe wzgórza przekraczają wysokość 200 m n.p.m. Powierzchnię wzgórz morenowych urozmaicają niecki oraz rynny, w których położone są jeziora (największe z nich to jezioro Gołdap), rzeki (Błędzianka, Bludzia, Żytkiejmska Struga, Czarna oraz Jarka) liczne bagna i torfowiska. Ostatnie zasługują na szczególną uwagę. Osobliwością jest rezerwat „Me-chacz Wielki" (pozostałe rezerwaty: „Struga Żytkiejmska", „Uroczysko Kramnik", „Boczki", „Dziki Kąt", „Czerwona Struga"). Na terenie Puszczy Rominckiej znajduje się wiele rzadkich gatunków roślin, zwierząt i ptaków. |
3,7 |
Ż |
|
|
81,8 [10,7] |
Mijamy wiadukt nad dawnymi torami kolejowymi. Koniec odcinka leśnego. Teren jest pagórkowaty, pokryty łąkami, polami, pastwiskami, urozmaicony laskami |
0,4 |
Ż |
|
|
82,2 [11,1] |
Na skrzyżowaniu dróg żwirowych skręcamy w prawo. Po chwili mijamy mokradła. |
2,6 |
Ż |
|
|
84,8 [13,7] |
Dojeżdżamy do drogi żwirowej Pobłędzie — Maciejowięta i skręcamy w lewo. |
0,3 |
Ż |
|
|
85,1 [14,0] |
Maciejowięta, PKS. Po 100 m droga przechodzi w asfaltową i prowadzi w dół. |
0,1 |
Ż |
|
|
1,5 |
A |
|
||
|
86,7 [15,6] |
Stańczyki, parking przy mostach kolejowych. Mosty w Stańczykach - unikatowy zabytek architektury kolejowej w Polsce; są położone na skraju Puszczy Rominckiej we wsi Stańczyki w gm. Dubeninki. Zostały zaprojektowane przez architektów włoskich przed pierwszą wojną światową. Północny most wybudowano w latach 1912-1914, południowy - 1923-1926. Mają 32 m wys. i około 200 m dł. Mosty, wpisane do rejestru zabytków, są dobrymi tarasami widokowymi na Puszczę Romincka. Od 2003 roku stanowią własność prywatną. |
0,4 |
A |
|
|
87,1 [16,0] |
Przejeżdżamy most na Błędziance. Błędzianka, największa rzeka Puszczy Rominckiej, wypływa z jeziora Wersele. Ma rynnowe pochodzenie. Długość rzeki wynosi 110 km (połowa w Polsce). W okolicy mostów w Stańczykach przebija się przez wysokie wzniesienie przekraczające 225 m, tworząc głęboką dolinę o stromych zboczach, mających miejscami nachylenie 60 st. Rzeka uchodzi do Pissy pod Gąbinem (Rosja). Przed budynkiem, w którym mieści się restauracja i hotel, skręcamy w lewo, w drogę żwirową. Stromy podjazd. Na wzniesieniu, po zatrzymaniu się i obejrzeniu za siebie, widoczne mosty w Stańczykach. Dalej jedziemy główna drogą żwirową. |
1,9 |
Ż |
|
|
89,0 [17,9] |
Otwiera się przed nami widok na Jezioro Boczne (o pow. 525 ha i 33,5 m maks. głęb.). Ponownie wjechaliśmy na teren powiatu suwalskiego. |
|
|
|
|
90,7 |
Przerośl. |
|
|
|
|
98,8 [19,0] |
Przysiółek Budy. Szlak na długości 1,1 km ponownie biegnie przez teren powiatu gołdapskiego. |
1,1 |
Ż |
|
* A – nawierzchnia bitumiczna (asfalt); B – bruk; PB – płyty betonowe; Ż – droga gruntowa utwardzana żwirem.
Statystyka szlaku
Długości odcinków szlaku na terenie poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego
|
Jednostka samorządu
|
Długość odcinka na terenie miasta/powiatu [ km] |
|
Powiat gołdapski |
19,0 |
|
Powiaty suwalski i sejneński |
154,4 |
|
Razem |
173,4 |
Długość odcinków szlaku z podziałem na rodzaje nawierzchni
|
Rodzaj nawierzchni |
Długość odcinka [ km ] |
% |
|
Asfalt |
1,9 |
10 |
|
Bruk |
0,1 |
0,6 |
|
Droga utwardzana płytami betonowymi |
0,15 |
0,7 |
|
Droga gruntowa utwardzana - żwirowa |
16,85 |
88,7 |
|
Razem |
19 |
100 |
